Bryce en Zion national park

Het is al weer een aantal dagen geleden dat ik wat geschreven heb. Omdat we nergens wifi hebben schrijf ik het eerst maar in Word en kan ik het later op internet zetten.
Momenteel zijn we in Zion National Park. Maar ik was gebleven bij de zonsondergang in de Grand Canyon. Dat lijkt nu alweer een eeuwigheid geleden, maar het is maar 4 dagen. De zonsondergang hebben we gezien. Beter dan de avond ervoor.
16-9 zijn we uit de Grand Canyon vertrokken naar Page. Dit als tussenstop naar Bryce Canyon. Want anders wordt het weer zo’n lange rit en bij Page ligt Lake Powell en is ook wel mooi om te zien, volgens de lonely planet. Eenmaal bij Page de enigste camping opgezocht die in de boeken(die bij de camper erbij kwamen, KOA en Good Sam) stond. Van KOA was er geen camping in Page alleen van Good Sam. Dus hier naar toe gereden. En ondanks dat we niet laat waren, hadden we toch het laatste plekje. Dus mocht je hier willen overnachten, misschien toch wel handig om een reservering te plaatsten. Eenmaal in Page hebben we maar weer eens boodschappen gedaan en onze lunch genuttigd bij de Subway. Gelukkig hebben we een redelijke koelkast dus de flessen cola/7up kunnen er mooi in. En dat zijn geen normale flessen als in Nederland. Nee alles is hier groot, groter, grootst. Maar daar zal ik later nog een verhaal over schrijven.
Na de nodige boodschappen zijn we naar Lake Powell gereden. Het blijkt ook in een nationaal park te liggen dus konden we met onze pas zo doorrijden, ipv intree te betalen. We kregen wel het advies niet op het strand te gaan rijden, want dan zouden we vast komen te zitten. Maarja vanaf waar rekenen ze nou precies ‘het strand’? Toen de geasfalteerde weg overging in zandwegen zijn we maar gestopt. Want halverwege de zandweg leek een heuse zandbak te zitten en er stond al een auto vast. Dus wij hebben braaf onze camper op de parkeerplaats gezet en zijn naar het meer gelopen. En het was een mooi gezicht. Groot meer, tussen verschillende kleuren bergen en midden in het meer een groot rotsblok. De bergen hier hebben trouwens geen bomen of ander groen. Dus eigenlijk is alles 1 grote of kleinere rots. Bij het meer konden we het niet laten om erin te duiken. Er waren meerdere aan het zwemmen dus het mocht. Na heerlijk te zijn afgekoeld zijn we terug gegaan naar de camping en nog maar weer eens op de campingstoelen naast de camper neer geploft met een boekje. Je gaat je soms bijna afvragen of je niet IETS? moet doen. In vergelijking met de vakantie Australie is dit een heel stuk relaxter. En omdat wij niet gewend zijn zo stil te zitten, lijkt het soms in strijd met je innerlijke drang. Maar we houden ons sterk en blijven gewoon zitten met een boekje :).
17-9 zijn we maar weer op pad gegaan. Op naar Bryce Canyon. Benieuwd hoe het er daar uit ziet. Omdat het een ‘First-come First-pick’ camping was zijn we vroeg vertrokken uit Page. Nouja vroeg. Als je de klok ineens een uur later moet zetten omdat je over de tijdgrens heen gaat, ben je ineens niet meer zo vroeg. Oeps. Maar oke op internet gelezen dat je tot 12 uur nog wel een plek kan bemachtigen en wij er rond half 11 zouden zijn volgens de TomTom, dus niet stressen. En inderdaad en was nog genoeg plek op de camping. Er zijn 2 campings en wij hebben de ‘Sunset campground’ gekozen. Dit omdat deze dichter bij ‘Sunset punt’ ligt, dus meer op loopt afstand. Maar overal rijden weer gratis shuttle bussen dus makkelijker kan niet. Na een plekje gekozen te hebben en betaald door je geld in een envelop in een brievenbus te stoppen zijn we op pad gegaan. Op naar het uitzicht. En Bryce Canyon is heel anders dan de Grand Canyon. Het zijn hier met name puntige rotsen en dit neemt langzaam af en dan zit je in het dal. De Grand Canyon is echt een kloof waarbij beide kanten even hoog zijn en daar tussen is het heel laag, en dit is meer een afgrond.
Dankzij het informatiekrantje weer een route uitgekozen om de volgende dag te gaan bewandelen. Weer een route gekozen tussen de 1 a 2 uur. Mooie tijd. En later op de dag bleek inderdaad de camping vol te zijn. Dit was rond een uurtje of 3 denk. Dus als je er voor 12uur bent, ben je prima op tijd. Tenminste door de weeks. Weet niet hoe het in het weekend is.
18-9 dus op pad gegaan. Rond 8 uur weer aan de aftocht begonnen. Alleen deze keer in lange broek, want het was echt KOUD. Het koelt in Bryce Canyon flink af ’s nachts. Waarschijnlijk lag de temperatuur rond de 8 graden. Wel lekker slapen zo. Maar dat zijn we niet meer gewend zo fris. Dus lekker aangekleed op pad gegaan met weer genoeg eten en drinken.
En de tocht was verbazingwekkend. Het eerste stuk ga je een flink stuk omlaag en loop je midden tussen de rotsen. En dan voel je je ZO klein. De natuur maakt rare dingen. Na een klein half uurtje kwamen we op een splitsing wat ons vertelde dat we al op de helft van onze tocht waren. Blijkbaar verkeerd gekeken op de kaart, want de route die we in ons hoofd hadden bleek 3-4 uur te duren. Maar om nu al weer naar boven te gaan, terwijl we pas net begonnen zijn leek ons ook niks. En dan. Wat je ga je dan de rest van de dag doen? Dus ervoor gekozen om gewoon rustig aan door te lopen en gezien het feit dat we sneller lopen dan aangegeven staat, zal het wel mee vallen met de tijd.
En ik ben erg blij dat we doorgelopen zijn. Het was een schitterende tocht en het viel reuze mee. Eenmaal beneden loop je redelijk vlak. Ze hebben in Bryce verschillende rotsen een naam gegeven. Zo liepen we het eerste stuk tussen ‘Wall street’ en was er halverwege ‘Queens garden’. En midden in ‘Queens Garden’ was een rots was die leek op Koningin Victoria. En inderdaad, als je een kleine beetje je verbeelding gebruik was het duidelijk te zien. En hierna was het nog maar een kleine stukje naar het einde. Al met al ruim 2 uur bezig geweest. En zeker de moeite waard.
Na de tocht ons omgekleed, want de lange broek is niet meer nodig en met de bus naar verschillende uitkijkpunten geweest. Hierna waren we op en hebben we de rest van de middag/avond in onze camper gespendeerd. Nog even het Nederlandse stel naast ons geholpen om een vuurtje te maken, maar ondanks Edwins adviezen hebben ze het uiteindelijk opgegeven. Dus mannen: Leer hoe je een vuurtje moet stoken voordat je gaat camperen. Als vrouw mag je het natuurlijk ook leren, maar mannen vinden het vaak veel leuker :). Want anders gaat het heel lang duren voordat je kan eten.
Vandaag 19-9 vertrokken naar Zion National Park. Bij de ingang van het park werden we er op geattendeerd dat we voor onze camper een tunnel doorgangpas moesten kopen. Want de tunnel is te smal en laag om op 1 baan te rijden. Dus voor iedere camper wordt de tunnel afgesloten en moet je er met je camper precies in het midden doorheen rijden. Je zou ook via een ander ingang het park in kunnen en dan hoef je niet door de tunnel, maar dat is een heel stuk omrijden. Dus de tunnelpas gekocht en op naar de tunnel. En hij is inderdaad niet heel breed/hoog, maar wel bijna 2 kilometer lang. En ook hier ziet het er weer totaal anders uit. In de Grand Canyon en Bryce, zaten we boven op de rosten, hier rij je aan de voet van de rotsen. En dat geeft weer een totaal ander beeld. Na ons gereserveerd plekje opgezocht te hebben, want de camping was vol, zijn we met de bus naar verschillende punten gereden. Zo kunnen we kijken wat een mooi startpunt is voor onze tocht morgen.
En wat zijn we weer blij met elektriciteit. In de Grand Canyon en Bryce was het niet nodig, maar hier is het toch weer een stuk warmer. Dus heerlijk de airco aan.
Zo het is weer een heel lang verslag geworden, maarja dat krijg je als je een paar dagen niet schrijf maar wel zo veel beleef en wilt delen met iedereen. We gaan maar eens aan het eten beginnen. Kan Edwin een fikkie steken met de barbecue en zal ik de aardappels gaan bakken.
Liefs aan iedereen.