Het einde
Blijf op de hoogte en volg Edwin en Maria
03 Oktober 2014 | Verenigde Staten, San Francisco
Maar om nog verslag te doen van onze laatste dagen zal ik beginnen waar ik gestopt was. Afgelopen maandag 29-9 zijn we dus richting San Francisco gereden en hebben we onze laatste nacht doorgebracht op een camping op ruim een uur rijden vanwaar we onze camper terug moesten brengen. Hier hebben we niet veel anders gedaan dan de koffers ingeruimd/camper leeg gehaald en nog maar wat gerelaxt.
30-9 zijn we op tijd opgestaan zodat we om half 8 weg konden rijden van de camping. Volgens de Tomtom zouden we er 5 kwartier overdoen en dit zou waarschijnlijk ook gebeurd zijn, ware het niet dat we midden in de file terecht kwamen, die er iedere dag staat (leerden we later van het ochtendnieuws in het hotel). Uiteindelijk kwamen we een half uur later dan gepland bij de camperverhuur aan, maar gelukkig was het erg rustig. Er was maar 1 camper voor ons voor het inleveren en voor het ophalen was er ook maar 1 dus dat was wel fijn. Na alles doorgelopen te hebben, afscheid genomen te hebben van onze camper(waar we gewoon 3 weken in gewoond hebben) en de laatste papieren ingevuld te hebben zijn we met de metro op weggegaan naar de stad. Wel gek hoor om na 3 weken gewoon de camper achter te laten en weer op straat te staan. Het was een hele ervaring om 3 weken lang door een klein stukje van Amerika te rijden. Gelukkig is alles goed gegaan en hebben we geen gebruik hoeven maken van de noodnummers of de ongevallenkit.
Met de metro was het heel goed te doen vanaf de camperverhuur naar het hotel. Het metrostation zit 1 straat van ons hotel af dus rond 11uur waren we bij ons hotel. Door de niet al te gezellige mevrouw achter de balie werd ons verteld dat we wel veel te vroeg waren om onze kamer in te mogen. Uh ja alsof wij daar iets aan kunnen doen. Het is niet alsof ik hier om de hoek woon en nu naar dit hotel kom. De camper moest tussen 9 en 10:30 terug en ga daar niet een paar uur zitten wachten tot het 15uur is. Gelukkig mochten we dan wel onze koffers in de bagageruimte achterlaten, zodat we die niet door heel San Francisco hoefde te slepen.
Met alleen onze rugtassen zijn we op stap gegaan. Eerst maar een openbaarvervoer ‘paspoort’ gekocht welke 3 dagen geldig is, en die scheelt nogal dan iedere dag een nieuwe te kopen. Zelf als je maar 2 dagen gebruik maak van de paspoort scheelt het al de helft van een dagpas. Maar wij zijn er 3 dagen dus dat komt mooi uit. En met het paspoort kan je van al het openbaar vervoer gebruik maken, zelf de ouderwetse cabeltreintjes. Dus die hebben we dan ook gelijk maar uitgeprobeerd. En ik moet zeggen de eerste keer is het nog een beetje maf en raar om in een hoek van 40 graden de berg op de gaan, maar hoe vaker je het doet hoe leuker het wordt. En dan durf je zelf de tweede keer aan de buitenkant te staan en daar ook te blijven staan tijdens het rijden. Zoals je wel eens op tv ziet. Van die mensen die dan aan de buitenkant van het treintje hangen en je dan wel eens afvraag of dat goed gaat. Nou het gaat goed, tenminste zolang je niet te ver naar achter hangen en je je rugtas op je buik houdt. Maar ik vond het een erg leuke ervaring. Wat ik helemaal apart vond om te zien, is dat ze die treintjes aan het einde van de rit op een draaischijf rijden en dat deze dan manueel gedraaid wordt. Dus een man of 3 duwt dan tegen de trein of een paal op de draaischijf en zo wordt de trein omgedraaid en is hij weer gereed om terug te rijden.
Aan het einde van de route kwamen we vlakbij Fishermans warf uit. Hier hebben we gezellig overheen gelopen richting pier 33 waar de volgende dag onze boot zou vertrekken naar Alcatraz.
Onderweg kwamen we langs pier 39 welke bekend staat om zijn populatie zeeleeuwen die daar op de pier liggen. En inderdaad wij hebben ze ook gezien. Maar de hoeveelheid die wij zagen was nog maar een klein aantal van hoeveel er op het hoge punt liggen. Maar desondanks was het leuk om te zien. En ze kunnen redelijk wat geluid produceren als iets hun niet bevalt. Bijvoorbeeld als 1 zeeleeuw besluit dat hij naar de andere kant van het ponton(soort houten vlot) wil maar dit dan over alle andere zeeleeuwen doet. Want waarom er omheen zwemmen als je ook gewoon over de andere dieren heen kan. Alleen werd dit niet door alle andere dieren in dank afgenomen. Erg leuk om te zien.
Na pier 33 gezien te hebben zijn we na een late lunch terug gegaan naar het hotel en hebben we daar heerlijk op bed tv gekeken(na ruim 3 weken zonder) en zijn we op tijd naar bed gegaan.
1-okt zijn we op tijd opgestaan, omdat er op de papieren stond dat je op tijd je tickets op moest halen en je een identificatie bewijs mee moest nemen. Onze boot zou om 10 uur vertrekken en een uur van te voren konden we de tickets ophalen. Dus op tijd opstaan, ontbijten en met de tram naar de pier. Om even over 9 uur waren we er, dus mooi op tijd. Maar wat bleek, we hadden de tickets al(ik dacht dat het alleen ophaalbewijzen waren) en dat paspoort dat hebben we nooit hoeven laten zien. Dus we waren een half uur te vroeg voordat we in mochten checken. Maar ach dat geeft niet, er stonden stoelen en parasols dus dat half uurtje zitten we wel uit. Gelukkig hadden we onze ticket gekocht voordat we op vakantie gingen, want volgens het bord was de eerste volgende mogelijk om het eiland te bezoeken pas weer over een week.
Om half 10 zijn we gelijk in de rij gaan staan, want we wilden wel een beetje kunnen kiezen waar we gingen zitten, gezien het feit dat ik geen hele grote fan ben van boten en al helemaal niet als ik binnen moet zitten en/of de horizon niet kan zien. Maar we waren een van de eerste dus boven op de boot een plekje in de schaduw gezocht. Tijdens het varen goed naar de horizon gekeken en hierdoor gelukkig geen last gehad van misselijkheid.
Eenmaal op alcatraz hebben we een audiotour gehaald welke ons door een groot gedeelte van de gevangenis leidde. En omdat de tour in het Nederlands was, was het helemaal goed te volgen. En ik moet zeggen, de tour was echt heel interessant. Alles wordt verteld door oud gedetineerden of gevangenisbewaarders. Dus echt hoe zij het beleefd hebben. Erg boeiend.
Na het hele eiland, alle gebouwen en de informatiefilm gezien te hebben we de boot terug naar het vaste land genomen. Al met al hebben we ruim 3 uur op het eiland gespendeerd. Gelukkig hadden we zelf onze lunch meegenomen, want op het eiland is geen eten te koop en van al het lopen krijg je trek.
Bij terugkomst aan het vaste land hebben we na een goede lunch(weer redelijk verlaat) ons hotel weer opgezocht. Want van 7 uur lopen/slenteren wordt mijn rug niet heel blij, dus die maar even rust geven.
Vanmorgen hebben we voor de laatste keer uitgeslapen. Tenminste uitslapen is hier wakker worden zonder wekker te hebben gezet. Meestal is dat dan rond 8uur. En gelukkig gaat het slapen beter dan de eerste nacht in het hotel aan het begin van onze vakantie. We zitten nu op de vijfde verdieping aan de achterkant van het gebouw. De eerste keer zaten we op de derde verdieping en aan de voorkant. Toen hadden we wel uitzicht, maar kreeg je ook letterlijk alle straat geluiden door gedurende de nacht. Nu hebben we een raam en daar is alles mee gezegd. De muur voor ons raam zit op een meter afstand, maar het raam kan open en daardoor krijgen we toch nog wat ‘frisse’/koudere lucht binnen. Maar ben met deze kamer toch blijer dan met de andere kamer, vanwege het gebrek aan geluid ’s nachts. Dat slaapt toch wat beter.
Vandaag 2okt hebben we niet heel veel meer ondernomen. Volgens de weersvoorspelling wordt het rond de 34 graden. Dus om de hele stad nog een keer door te lopen lijkt ons geen goed plan. Na het ontbijt hebben we nog bij een marineschip uit de tweede wereld oorlog gekeken en zijn we ook op en in de boot geweest. We mochten zelfs in de machinekamer kijken. Hier is een stukje van de Titanic gefilmd. Wel grappig om te zien.
Ons plan om voor de echte middaghitte weer terug te zijn in het hotel is niet echt uitgekomen. Want eer we alles gezien hadden op en in het schip waren we 2,5 uur verder.
Het enigste voordeel van de stad hebben we nu wel ontdekt. Dankzij de hoge gebouwen hebben je in ieder geval schaduw. Verder zijn we er nogmaals achter gekomen dat de stad nooit iets voor ons zal zijn. Na een allerlaatste ritje gemaakt te hebben met de kabeltrein zijn we terug gegaan naar het hotel om onze koffers klaar te maken voor vertrek.
Dit waren dan onze verslagen vanuit Amerika. Zoals beloofd zal ik nog een verslagje schrijven over alle groot, groter, grootste dingen die we zijn tegen gekomen en wat tips voor een ieder die er over denkt om hier ook heen te komen.
Dank aan iedereen die ons gevolgd heeft en tot snel in Nederland. xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley