Kangaroo dreaming safari

6 oktober:
Gister dus aangekomen bij Alice Lodge Backpackers. Een leuk kleinschalig hostel met keuken, wasruimte en gratis internet.
Gelukkig hadden we al een was gedraaid in Darwin, want we zijn aardig snel door de schone shirts heen.
Maar wat boodschappen gedaan om savonds zelf onze maaltijd te koken. Kan zeggen: dat ging erg goed.
Vandaag dus begonnen aan onze 'kangaroo dreaming safari' tour. Ben benieuwd of we ze ook gaan zien.
Van uitrusten komt niet veel, want ook deze ochtend ging de wekker om 5uur. Eenmaal opgehaald door Annabelle was het 6uur rijden naar Uluru. Na onderweg af en toe nog wat ingedommeld te zijn, kwamen we rond 12 uur aan in het het kamp. Hier werden de swags(ja ja daar zijn ze weer) van de bus gehaald en kregen we onze lunch, waar we inmiddels wel aan toe waren. Met 16 hongerige mensen was deze dan ook snel op. De temperatuur was inmiddels ook net zo snel gestegen. Maar wat wil je in de woestijn. Terug in de bus en op naar 'DE' berg van Australie. Na een lang stuk rijden kwam bij zomaar ineens in beeld. En man wat is die groot. Daar is niets aan gelogen. En wij kunnen het weten. De omtrek is ongeveer 7 km. En als je een beetje doorloop doe je daar bijna 2 uur over. Ja zeker, wij hebben om de berg heen gelopen. Beklimmen mocht niet want dat sluiten ze af als het boven de 37graden is. En het was inderdaad erg warm. Verder waaide het te hard om hem te beklimmen. Maar dat was voor ons een welkome verademing.
Maar goed rondje berg dus. Ruim 4 liter water mee en lopen maar. We liepen voor aan wat voor ons looptempo erg fijn was. Hoefde niet op de rest te wachten en ook geen mensen voor onze voeten. Zolang je om 6uur maar bij de parkeerplaats bent. Halverwege was er een waterpunt om water te tappen. Dat was mooi, want de flessen raakte aardig leeg. Maar het was een schitterende wandeling. Die rots/berg/Uluru is echt enorm. En ziet er na iedere meter weer anders uit.
Terug bij de parkeerplaats waren onze benen en voeten het wel een beetje zat. Nu nog wachten op de rest.
Omdat we Uluru bij zonsondergang zouden bekijken moesten we nog opschieten en haalde de plek waar onze gids heen wilde niet. Dus dan maar stoppen bij een touristische plek. Was aardig vol, maar aan het einde van het zandpad toch nog een lege plek. Snel Edwins camera geinstalleerd en dan genieten van de zonsondergang, MET champagne en crackers dip. Helemaal leuk.
Eenmaal onder was het snel donker, dus dat werd bedden opzetten in het pikkedonker. Maar wel weer onder een prachtige sterrenhemel. En nu geen muggennet boven je hoofd. Je heb alleen een juttezak. Hierin zit een matje, laken, je slaapzak en, wat waren we hier blij mee, een echt kussen. Die hadden we in Kakadu niet.
Vervolgens eten, douchen en naar bed. Want morgen gaan we de zonsopkomst bekijken. En dat gebeurt om /- 6:15. Wekker weer op 5uur gezet.

7Oktober.
Goed het is dan wel 5uur 's ochtends, maar wat een uitzicht als je wakker wordt. Sterrenhemel, halve maan en een kampvuurtje.
Snel alle spullen opruimen, want vanavond slapen we weer ergens anders. Ontbijt en snel op naar de zandheuvel. Prachtige kleuren aan de horizon en Uluru die steeds een beetje zichtbaarder wordt. Een uur later op naar de bus en op weg naar Kata Tjuta. Ons fleeze vest nog wel aan, want warm was het nog niet.
Bij Kata Tjuta gingen we weer aan de wandel. Nu wel met onze gids. Bij het tweede uitkijkpunt kregen we de keus. Doorlopen wat nog 1,5 uur duurde of terug keren, wat 3 kwartier zou duren. Ondanks dat het schitterend is, besloten wij terug te keren. Want doorlopen betekende ook zon en hitte. En dat was iets te veel van het goede. Hebben al met al alsnog 5,4km gelopen. De temperatuur is al aardig opgelopen.
Nadat ook de rest van de groep teruggekeerd was van de langere wandeling gingen we naar een cultuur centrum. Wij hadden het gauw gezien en gingen voor het ijs. De temperatuur was boven hoog uitgestegen.
Na de lunch gingen we op weg naar het kamp voor die avond. En dat was nog een stukje rijden.
Onderweg nog gestopt bij een zout-water meer. Alleen het water was opgedroogd, dus was niet veel van over. Hierbij werd ons een aboriginal verhaal verteld over hoe dat meer er volgens de aborignials is gekomen.
Aan de andere kant van de weg was nog een berg te zien, die de tour gidsen foluru noemen. Dit is namelijk de eerste berg die je tegen komt op weg naar Uluru en alle fototoestellen te voorschijn komen. Omdat de toeristen denken dat dit Uluru.
Toen door gereden naar onze kampeerplek. Eerst nog een stop gemaakt bij de hoofdgebouwen van de camping, want dit was de laatste normale mogelijkheid tot een douche en een normale wc. Dus alle zweet en zonnebrand eraf en op naar de slaapplek. En inderdaad. Er staat een wc, maar de deur is een douchegordijn en vol beestjes. Bij de douche maar niet wezen kijken. Gelukkig wel een tuinslang waarmee de beestjes weggespoeld konden worden.
Dit ook in de keuken gedaan en vervolgens eten gemaakt. Rond het kampvuur nog een voorstel rondje, zodat je weet met wie je nou eigenlijk al 2 dagen rond trekt. Zwitserland is in 4en aanwezig, Australie in 2en. Nieuw Zeeland levert er 8(de kiwi's) en Nederland natuurlijk 2. En dan nog de gids. Grotere groep vergeleken met de vorige keer.
Na het eten gauw aan bed, want morgen is het weer vroeg dag. Wel weer onder de schitterende sterrenhemel. Al jaloers??

Helaas nergens bereik of werkende telefooncel(Edwin heeft ze allemaal gecheckt). Maar we hebben wel aan je verjaardag gedacht Petra.

8 Oktober
Zoals gezegd vroep op en op naar Kings Canyon. Die zijn naam niet dankt aan het feit dat hij zo groot is(had gekund) maar hij is vernoemd naar een persoon die een man geld had geleend om op ontdekkingstocht te gaan en zo bij deze bergen uitkwam. Gelukkig was het nog vroeg wat ook wat koelte betekend, want er stond weer een aardige wandeling voor de boeg. Bijna 8 km. En dan niet horizontaal maar de eerste 100meter verticaal. Omhoog de berg op. Eenmaal daar was het uitzicht schitterend. Vervolgens dus +/- 3uur boven op de berg gelopen, met een welverdiende rust in de 'Garden of Eden'. Helaas stroomde de rivier niet, want anders had het echt een plaatje geweest. Wel lekker in de schaduw de koekjes en een appel gegeten. Eenmaal bijgetankt op naar het einde, wat nog 1,5 uur duurde.
Toen de bus in. Had in trouwens al verteld dat de airco alleen maar blaast en dus niet koelt. Dus 17 mensen in een bus, 37graden+ en volle zon. Goed dat was dus onze prive sauna. En dat al 2 dagen. Helaas is niet alles 5 minuten rijden van elkaar af. Dus toen we een uur later bij de lunch plek aankwamen en een ZWEMBAD zagen wisten we niet hoe gauw we daarin moesten. De temperatuur buiten voelde gewoon koel aan invergelijking met in de bus. Gauw de lunchspullen op het aanrecht,(andere mensen het klaar laten maken=gewoon beetje achteraan blijven staan), zwemspullen aan en PLONS! Aahh en dat was koud, maar ZO lekker. 30 minuten later toch maar eruit, op naar de lunch en een douche als afsluiting. Daarna, we wilden niet maar veel keus heb je niet, terug de bus in. Wel eerst de t-shirts nat gemaakt, 4 liter water mee en hopen dat het niet te lang duurt. Helaas 3uur duurt dan lang.
Eenmaal bij Glen Helen aangekomen onszelf maar eerst op een ijsje getrakteerd. Vervolgens kregen we de keus. Hier blijven(waar toiletten en elektriciteit voor handen was) of door rijden naar een andere slaapplek(waar niks is, moet bij vermeld worden dat de volgende nacht zowieso zonder iets is). De volgende keus die we moesten maken was of we morgen naar Palm Valley willen(3u heen rijden, 1 uur lopen, 3uur terug. Onthoud geen airco) of naar Ormiston Gorge, daar kunnen we zwemmen.
Keuze 1 was snel gemaakt: hier blijven. Keuze 2 gingen we ook unaniem voor plan B. 6 uur in de bus wilde niemand.
Dus 100 meter lopen en daar stonden tentjes met bedden. Een keuken met koelkast en lampen. Was wel luxe. Tenten ongemoeid gelaten, want buiten slapen is koeler. Wel onze 2 1,5 flessen in de VRIEZER! gelegd. Jeeh. Na het eten natuurlijk weer bereid op het kampvuur, om 21:30 naar bed. Maar niet voordat ik een matras uit de tent in me swag had geschoven. Want 2 = beter dan 1. En dat lag heerlijk. Edwin had geen extra matras nodig. Die had 6 oktober:
Gister dus aangekomen bij Alice Lodge Backpackers. Een leuk kleinschalig hostel met keuken, wasruimte en gratis internet.
Gelukkig hadden we al een was gedraaid in Darwin, want we zijn aardig snel door de schone shirts heen.
Maar wat boodschappen gedaan om savonds zelf onze maaltijd te koken. Kan zeggen: dat ging erg goed.
Vandaag dus begonnen aan onze 'kangaroo dreaming safari' tour. Ben benieuwd of we ze ook gaan zien.
Van uitrusten komt niet veel, want ook deze ochtend ging de wekker om 5uur. Eenmaal opgehaald door Annabelle was het 6uur rijden naar Uluru. Na onderweg af en toe nog wat ingedommeld te zijn, kwamen we rond 12 uur aan in het het kamp. Hier werden de swags(ja ja daar zijn ze weer) van de bus gehaald en kregen we onze lunch, waar we inmiddels wel aan toe waren. Met 16 hongerige mensen was deze dan ook snel op. De temperatuur was inmiddels ook net zo snel gestegen. Maar wat wil je in de woestijn. Terug in de bus en op naar 'DE' berg van Australie. Na een lang stuk rijden kwam bij zomaar ineens in beeld. En man wat is die groot. Daar is niets aan gelogen. En wij kunnen het weten. De omtrek is ongeveer 7 km. En als je een beetje doorloop doe je daar bijna 2 uur over. Ja zeker, wij hebben om de berg heen gelopen. Beklimmen mocht niet want dat sluiten ze af als het boven de 37graden is. En het was inderdaad erg warm. Verder waaide het te hard om hem te beklimmen. Maar dat was voor ons een welkome verademing.
Maar goed rondje berg dus. Ruim 4 liter water mee en lopen maar. We liepen voor aan wat voor ons looptempo erg fijn was. Hoefde niet op de rest te wachten en ook geen mensen voor onze voeten. Zolang je om 6uur maar bij de parkeerplaats bent. Halverwege was er een waterpunt om water te tappen. Dat was mooi, want de flessen raakte aardig leeg. Maar het was een schitterende wandeling. Die rots/berg/Uluru is echt enorm. En ziet er na iedere meter weer anders uit.
Terug bij de parkeerplaats waren onze benen en voeten het wel een beetje zat. Nu nog wachten op de rest.
Omdat we Uluru bij zonsondergang zouden bekijken moesten we nog opschieten en haalde de plek waar onze gids heen wilde niet. Dus dan maar stoppen bij een touristische plek. Was aardig vol, maar aan het einde van het zandpad toch nog een lege plek. Snel Edwins camera geinstalleerd en dan genieten van de zonsondergang, MET champagne en crackers dip. Helemaal leuk.
Eenmaal onder was het snel donker, dus dat werd bedden opzetten in het pikkedonker. Maar wel weer onder een prachtige sterrenhemel. En nu geen muggennet boven je hoofd. Je heb alleen een juttezak. Hierin zit een matje, laken, je slaapzak en, wat waren we hier blij mee, een echt kussen. Die hadden we in Kakadu niet.
Vervolgens eten, douchen en naar bed. Want morgen gaan we de zonsopkomst bekijken. En dat gebeurt om /- 6:15. Wekker weer op 5uur gezet.

7Oktober.
Goed het is dan wel 5uur 's ochtends, maar wat een uitzicht als je wakker wordt. Sterrenhemel, halve maan en een kampvuurtje.
Snel alle spullen opruimen, want vanavond slapen we weer ergens anders. Ontbijt en snel op naar de zandheuvel. Prachtige kleuren aan de horizon en Uluru die steeds een beetje zichtbaarder wordt. Een uur later op naar de bus en op weg naar Kata Tjuta. Ons fleeze vest nog wel aan, want warm was het nog niet.
Bij Kata Tjuta gingen we weer aan de wandel. Nu wel met onze gids. Bij het tweede uitkijkpunt kregen we de keus. Doorlopen wat nog 1,5 uur duurde of terug keren, wat 3 kwartier zou duren. Ondanks dat het schitterend is, besloten wij terug te keren. Want doorlopen betekende ook zon en hitte. En dat was iets te veel van het goede. Hebben al met al alsnog 5,4km gelopen. De temperatuur is al aardig opgelopen.
Nadat ook de rest van de groep teruggekeerd was van de langere wandeling gingen we naar een cultuur centrum. Wij hadden het gauw gezien en gingen voor het ijs. De temperatuur was boven hoog uitgestegen.
Na de lunch gingen we op weg naar het kamp voor die avond. En dat was nog een stukje rijden.
Onderweg nog gestopt bij een zout-water meer. Alleen het water was opgedroogd, dus was niet veel van over. Hierbij werd ons een aboriginal verhaal verteld over hoe dat meer er volgens de aborignials is gekomen.
Aan de andere kant van de weg was nog een berg te zien, die de tour gidsen foluru noemen. Dit is namelijk de eerste berg die je tegen komt op weg naar Uluru en alle fototoestellen te voorschijn komen. Omdat de toeristen denken dat dit Uluru.
Toen door gereden naar onze kampeerplek. Eerst nog een stop gemaakt bij de hoofdgebouwen van de camping, want dit was de laatste normale mogelijkheid tot een douche en een normale wc. Dus alle zweet en zonnebrand eraf en op naar de slaapplek. En inderdaad. Er staat een wc, maar de deur is een douchegordijn en vol beestjes. Bij de douche maar niet wezen kijken. Gelukkig wel een tuinslang waarmee de beestjes weggespoeld konden worden.
Dit ook in de keuken gedaan en vervolgens eten gemaakt. Rond het kampvuur nog een voorstel rondje, zodat je weet met wie je nou eigenlijk al 2 dagen rond trekt. Zwitserland is in 4en aanwezig, Australie in 2en. Nieuw Zeeland levert er 8(de kiwi's) en Nederland natuurlijk 2. En dan nog de gids. Grotere groep vergeleken met de vorige keer.
Na het eten gauw aan bed, want morgen is het weer vroeg dag. Wel weer onder de schitterende sterrenhemel. Al jaloers??

Helaas nergens bereik of werkende telefooncel(Edwin heeft ze allemaal gecheckt). Maar we hebben wel aan je verjaardag gedacht Petra.

8 Oktober
Zoals gezegd vroep op en op naar Kings Canyon. Die zijn naam niet dankt aan het feit dat hij zo groot is(had gekund) maar hij is vernoemd naar een persoon die een man geld had geleend om op ontdekkingstocht te gaan en zo bij deze bergen uitkwam. Gelukkig was het nog vroeg wat ook wat koelte betekend, want er stond weer een aardige wandeling voor de boeg. Bijna 8 km. En dan niet horizontaal maar de eerste 100meter verticaal. Omhoog de berg op. Eenmaal daar was het uitzicht schitterend. Vervolgens dus +/- 3uur boven op de berg gelopen, met een welverdiende rust in de 'Garden of Eden'. Helaas stroomde de rivier niet, want anders had het echt een plaatje geweest. Wel lekker in de schaduw de koekjes en een appel gegeten. Eenmaal bijgetankt op naar het einde, wat nog 1,5 uur duurde.
Toen de bus in. Had in trouwens al verteld dat de airco alleen maar blaast en dus niet koelt. Dus 17 mensen in een bus, 37graden+ en volle zon. Goed dat was dus onze prive sauna. En dat al 2 dagen. Helaas is niet alles 5 minuten rijden van elkaar af. Dus toen we een uur later bij de lunch plek aankwamen en een ZWEMBAD zagen wisten we niet hoe gauw we daarin moesten. De temperatuur buiten voelde gewoon koel aan invergelijking met in de bus. Gauw de lunchspullen op het aanrecht,(andere mensen het klaar laten maken=gewoon beetje achteraan blijven staan), zwemspullen aan en PLONS! Aahh en dat was koud, maar ZO lekker. 30 minuten later toch maar eruit, op naar de lunch en een douche als afsluiting. Daarna, we wilden niet maar veel keus heb je niet, terug de bus in. Wel eerst de t-shirts nat gemaakt, 4 liter water mee en hopen dat het niet te lang duurt. Helaas 3uur duurt dan lang.
Eenmaal bij Glen Helen aangekomen onszelf maar eerst op een ijsje getrakteerd. Vervolgens kregen we de keus. Hier blijven(waar toiletten en elektriciteit voor handen was) of door rijden naar een andere slaapplek(waar niks is, moet bij vermeld worden dat de volgende nacht zowieso zonder iets is). De volgende keus die we moesten maken was of we morgen naar Palm Valley willen(3u heen rijden, 1 uur lopen, 3uur terug. Onthoud geen airco) of naar Ormiston Gorge, daar kunnen we zwemmen.
Keuze 1 was snel gemaakt: hier blijven. Keuze 2 gingen we ook unaniem voor plan B. 6 uur in de bus wilde niemand.
Dus 100 meter lopen en daar stonden tentjes met bedden. Een keuken met koelkast en lampen. Was wel luxe. Tenten ongemoeid gelaten, want buiten slapen is koeler. Wel onze 2 1,5 flessen in de VRIEZER! gelegd. Jeeh. Na het eten, natuurlijk weer bereid op het kampvuur, om 21:30 naar bed. Maar niet voordat ik een matras uit de tent in me swag had geschoven. Want 2 = beter dan 1. En dat lag heerlijk, Edwin had geen extra matras nodig, want die had van begin af aan al 2 matrassen. Lucky bastard:). Maar wel met opgetrokken knieen.
Uitzicht weer top. Sterrenhemel en rots met schijnwerpers er op.

9 Oktober
Wat wordt je dan heerlijk wakker op 2 matrasjes. :)
Weer opruimen, ontbijten, alle spullen op de aanhanger en op naar Ormiston Gorge. Omdat we nog vroeg waren besloot Annabelle dat we de lange tocht wel konden doen. Pfff met lopen zijn we nu wel klaar. Vandaag weer 8 km gelopen. Op, af, op en af de berg = 3,5uur lopen. En kouder wordt het niet.
Gelukkig waren we niet de enige die het, ondanks dat het schitterende was, te lang en te heet vonden.
De beloning was dan ook fijn. Een koude waterpool tussen de bergen waar we konden zwemmen. En wat is het dan raar als je kippenvel krijg als je half het water uitkomt en het windje langs je heen waait.
Lang afkoelen was er niet bij, want de lunch wachtte. Wat in principe altijd bestaat uit brood, sla, tomaat, komkommer, kaas en iets van vlees(ham, hamburgers, gebakken ham, salami of tonijn). Dus lekkere broodjes werden dat wel. Hierna op naar de volgende waterpool. Hier bleven we gelukkig wat langer en kozen voor een kampeerplek dichtbij. Een half uur verder ipv 1,5uur rijden. Dat rijden we dan morgen, maar dat is het volgens Annabelle koelen en dus minder erg om te rijden.
De kampeerplek is in een droogstaande rivier zonder wc. Dus als je moet, kies maar een boom.
Inmiddels weet iedereen de routine, dus het kampvuur brand snel en ook het eten staat snel op het vuur.
Daarna afwassen en onze zwag maar opgezocht, ondanks dat het pas 21uur was. Maar 's ochtends is het nog niet later dan 6uur geweest, dus morgen ook niet. En we zijn wat moe.

10 Oktober
Brrrrr, het koelde wel af. Halverwege me slaapzak en swag dicht geritst om een beetje warm te blijven.
Bij 6en alles voor de laatste keer opgeruimd. Ontbijt met fruitsalade(mmm) en op weg naar Oak valley voor een tour met een aboriginalgids. Onderweg gestopt bij een echte wc :) en in het winkeltje/bar bij de benzinepomp lag een dingo(wilde hond). Die toevallig net ging optreden. Bij een paar slagen op de piano klom Dinky er zelf op en gaf een 'huilconcert'. Erg grappig om te zien.
Daarna terug de bus in, want we moesten nog wel een stukje rijden naar onze lunchplek. Daar gekomen met een uur de lunch bereid, opgegeten en weer opgeruimd. Loy was inmiddels gearriveerd en zij nam ons mee om wat te vertellen over de aboriginals.
Dit was het laatste van onze tour. Alleen nog een toiletstop en vervolgens terug naar Alice Springs met een beetje regen :).
Daar zette we iedereen bij zijn hostel/hotel af en spraken, volgens traditie, om 18:30 af om met zijn allen nog 1 keer te gaan eten. Maar nu schoon en in een restaurant.
Was erg gezellig en heb voor het eerst krokodil gegeten. Smaakt wel, maar niet mijn favouriet. De kangaroe was wel erg lekker.

Zo dat was onze 5-daagse tour.
Het was leuk, mooi en geweldig. Alleen iets jammer van de minimaal 3 vliegen die continu om je hoofd vliegen, de airco die ons in de steek liet en de hitte.
Verder is Edwin inmiddels allergisch voor water, want daar heeft hij voor de rest van zijn leven genoeg van op, en ik voor beestjes, want die heb ik wel weer genoeg gezien.

Nog even op een rijtje de (wilde) dieren die we deze 5 dagen hebben gezien:
- Kamelen.
- Kangaroes
- Hagedissen, in alle kleine maten.
- Spinnen. Gelukkig niet veel
- Vogels, veel verschillende.
- En koeien en paarden, maar dat is niet zo vreemd voor ons.

11oktober
Lekker uitgeslapen in een echt bed. Ontbeten en nu aan het wachten op onze taxi naar het vliegveld om aan onze roadtrip te gaan beginnen. We hebben er zin in!

Tot de volgende keer mensen,
Groetjes van ons.